Over een hele leuke kerstactiviteit

Dit zijn foto's die ik heb gemaakt tijdens en na het verven van wol dat ik gisteren, 2e kerstdag 2010, heb gedaan.
Een uitvoerige werkbeschrijving zal ik je besparen, maar ik wil je wel vertellen dat het een heel erg leuk klusje is om te doen. Het is zeker voor herhaling vatbaar.
De geel/groene streng wol ga ik omtoveren tot een paar kindersokken, de blauw/groene streng ga ik omtoveren tot een paar sokken voor mijzelf.
Ik ben heel nieuwsgierig hoe het zal breien, maar wil toch proberen om nog wat geduld op te brengen, anders heb ik teveel breiwerkjes op de pennen staan.
Maar dat is in dit geval wel heel erg lastig....toch proberen vol te houden.

Fijne kerstdagen wens ik je/jullie.

Het pakketje van het sneeuwbalgevecht heb ik deze week gewonnen bij een give away op de blog van atelier de Vier jaargetijden. Na de kerstdagen wil ik dit gaan knutselen en op de wintertafel een mooi plaatsje geven.
Op de andere foto zie je de letters van de christmasslinger van atelier Septemberspring. Omdat ik te laat ben begonnen met maken, ben ik helaas niet verder gekomen dan de letters. Als ik een rustig moment vind tijdens de kerstdagen wil ik een begin maken met de figuurtjes die er nog bij horen en dan wil ik volgend jaar de slinger af hebben en op kunnen hangen.

Tot slot wil ik je/jullie fijne kerstdagen wensen.

Lilasocks voor Eline

Vandaag van de pennen gerold dit paar lila sokken voor Eline. Ze zijn gebreid van Regia sokkenwol, een mix van katoen met wol in maat 39.
Ik moet zeggen, ze zijn leuk geworden, ik houd wel van dit kleurtje. Nu ja, nu heb ik wat sokken betreft ook niet echt een voorkeur voor kleur,alhoewel, ik zou niet zo snel donkerbruine sokken breien voor mijzelf en dan dragen....

Kerstrakje van Anje

Vanmiddag zouden we naar het Needs midwinterfestijn in Neede, maar onderweg ernaar toe bedacht ik me, dat ik eigenlijk meer zin had om naar Intratuin in Lochem te gaan. Gelukkig was ik nog op tijd om dat te zeggen, dus zijn we naar de Intratuin gegaan. Allemaggies wat was het daar druk, maar ja, wat wil je, het is bijna kerstmis en dan wil de mens het gezellig maken in huis.
Heb meteen een leuk verjaardagscadeautje voor dochterlief gekocht, zo'n schepsleetje, en aangezien ze zeer binnenkort jarig is en er nog weer sneeuw wordt verwacht, kan ze er nog veel plezier mee beleven.

Bij thuiskomst lag er een dikke envelop voor mij op de deurmat. Jeanesbel (Anje) van Ravelry had mij een kerstRAK-je gestuurd. In de envelop zaten een lieve kerstkaart, 3 hartvormige knoopjes, een stukje kerstlint, een lief klein vilten kaboutertje en een streng wol die geverfd kan worden.

Ja ja, nu heb ik dus 2 strengen wol om te verven, ik begin er nu al zin in te krijgen.
En omdat ik al een lege pot in huis heb en als sintRAK-je o.a. verf had gekregen, ga ik snel een streng wol van kleur doen verschieten.
Natuurlijk zal ik ook daar weer een blogje over schrijven en foto's bij plaatsen.

En wat zat er in de andere envelop? Mijn sinterRak

Vorige week berichtte ik al over 2 enveloppen die de postbode voor mij meenam. De ene envelop kon ik al meteen openmaken, omdat ik wist dat dat zomaar een RAK-je was. Wat daarin zat, kun je zien en lezen bij mijn vorige blog.
Nu is het dan tijd voor mijn sinterRAK.
Tjonge jonge, wat ben ik verwend!
Wat zat er allemaal in de envelop?
Een stel heerlijk warme vingerloze wanten, bruin. Ik heb ze vandaag al gebruikt, en zelfs dat vond ik al te warm, en dan te bedenken, dat het maar 1gr. C was.
Verder een streng wol om te verven, met daarbij 3 zakjes met verfpoeder van Landscapes en een uitvoerige handleiding voor het verven van wol. Heel spannend allemaal. Een leuk werkje voor in de kerstvakantie. De komende weken kan ik nog even op zoek naar een geschikte lege pot en een grote pan. Ik denk, dat ik maar eens bij de kringloopwinkel ga kijken. Ik vind nl. dat ik de pan die ik voor het verven ga gebruiken, daarna niet kan gaan gebruiken voor het eten.
Verder zaten er nog 3 leuke bedeltjes in de envelop, een matrusjkapopje dat je ergens aan kunt hangen en een chocoladeletter niet te vergeten.

Zo vlak voor pakjesavond...

Ja hoor, daar ging gistermiddag de deurbel weer eens. De postbode had eerst nog geprobeerd of een wat dikke envelop toch door de brievenbus paste, maar helaas, dat lukte niet. Ze had 2 leuke goed gevulde enveloppen voor mij. Van de dikste weet ik, dat dat de sinterrak is van Ravelry, dus die laat ik nog even dicht. Heel erg moeilijk voor mij, ben zo nieuwsgierig. Heb hem toch maar even ver uit het zicht gelegd, dan word ik er hopelijk niet teveel aan herinnerd. Ik zal de envelop tot zondagochtend dicht laten, ik vind, dat ik hem dan wel open mag maken.
Die andere dikkere envelop heb ik wel meteen opengemaakt, en daar zat een mooie kaart in met de Irissen van van Gogh en een leuk viltpakketje van een kerstster van atelier de Witte Engel. Ik vind dat zo ontzettend lief van Aagje, dus na de drukte van sinterklaas kan ik weer lekker aan de freubel voor de seizoenstafel.
Van de sinterklaasvlop heb ik nog geen foto, die maak ik wel als ik alles heb uitgepakt, komt er ook wel een blog over.

Iedereen een gezellige pakjesavond.

Een heel jaar rond

Dat is de titel van een boekje van Mieke Stender met daarin popjes voor de seizoenstafel.
Ik heb me voorgenomen, dat ik volgend jaar de popjes uit dat boekje ga maken.
Het nieuwe jaar begint voor mij heel makkelijk, het eerste popje uit het boekje is het sneeuwklokje, en die heb ik al gemaakt, begin dit jaar, dus die hoef ik niet meer te maken.
Ook het popje voor juni, het margrietje, heb ik ooit al eens gemaakt, dus die maak ik dan niet nog een keer.
Dan ga ik in januari maar alvast een begin maken voor de andere maanden, door in ieder geval 1 of meerdere hoofdjes te maken. Dat kost toch ook weer veel tijd als je het mooi en goed wilt doen.
En wat breien betreft, nee hoor, daar ga ik zeker niet mee stoppen, ga gewoon door, ook volgend jaar.

De eerste memorysock is af

Vandaag is eindelijk de eerste sok van de reeks memorysocks van de naalden gerold. Ben inmiddels al met de 2e sok begonnen. Ik vind het nog steeds een hele bijzondere en fijne opdracht om te doen, en nu ik wat langer niet ga werken heb ik aardig de tijd om aan deze sokken te breien. Momenteel doe ik het tussen allerlei dingetjes voor de decembermaand door, zo is er dus sinterklaas, de verjaardag van Eline en kerstmis. Sinterklaas vieren we klein en eenvoudig.
Ik had voor sinterklaas een paar sokken af willen hebben voor Eline, maar dat ga ik niet meer redden. Wat komt het dan goed uit, dat zij later in december jarig is, dan gaat het mij wel lukken om die sokken af te krijgen.
Kerstcadeautjes doen we niet aan, dus die stress hebben we niet. En dan heerlijk kerstvakantie, ruim de tijd om aan mijn opdrachten te breien en natuurlijk ook voor mijzelf.
Daarom heb ik ook besloten om afwisselend voor iemand anders te breien en dan weer een paar sokken voor mijzelf, om ook deze winter zelf lekkere warme voeten te hebben. Voorlopig heb ik nog wel sokkenwol in voorraad, ik zit al te bedenken of ik eenvoudige sokken ga breien voor mijzelf, of dat het al sokken gaan worden met een simpel patroontje. Enne......ik denk, dat ik het volgende paar voor mijzelf toch maar eens met een uitdaging ga beginnen.

Mijn 2e paar sokken

Wat doe je als je "ziek" bent en dus veel tijd hebt?
Juist ja, ik ga dan lekker creatief bezig zijn, o.a. veel breien.
En dat breien heeft me weer een leuk, mooi en warm resultaat opgeleverd, te weten blauw gestreepte sokken.
Komt nog wat leuks bij bij deze sokken. Het is me namelijk gelukt om de sokken gelijk te breien, terwijl ik ze niet tegelijk op de pennen had staan. Behalve in de teen, daar is het net iets anders geworden, maar goed, dat mag de pret van het dragen niet drukken.

Sinterklaastafel 2010

Ja hoor, nog ruim op tijd heb ik een sinterklaastafel ingericht.
Er staan zelfgemaakte en gekochte dingetjes op, maar het zelf maken is en blijft natuurlijk het leukst.
Ik ben begonnen met een dak te maken met een schoorsteen en hoop dat ik die er nog bij kan zetten dit jaar en zo niet, dan komt het volgend jaar wel weer.
Als die klaar is, zal ik weer een foto maken van mijn tafel en er weer een blogje aan wijden.

Fijne sinterklaastijd allemaal.

Uitslag P.I.F.

Zoals beloofd komt hier de uitslag van mijn P.I.F.
Helaas maar weinig reacties gehad, maar daardoor was de keuze voor een winnaar wel weer wat makkelijker.
En wie de winnaars dan geworden zijn?
Dat zijn:
Catharina
Jonneke
Patricia.

Willen jullie mij een berichtje sturen met je adres?

En oja, niet geheel onbelangrijk, nu is de eer aan jullie om een P.I.F. te doen.
Veel plezier en succes van mijn kant.

Een wens is in vervulling gegaan, en meer dan dat

Al eerder schreef ik over Ravelry en over de RAK-groep, waar de leden elkaar verrassen met kleinigheidjes.
Zo mag je iedere maand een wensenlijstje achterlaten en dan is het maar kijken wat er gaat gebeuren.
Zo ook aan het begin van deze maand.
Ik had als wens aangegeven dat ik zo heel erg graag van de bekleding van de wieg waar mijn zoon en dochter in hebben gelegen een projecttasje wilde hebben en de vraag erbij of er iemand was die dat wel voor mij wilde doen.
Tja, heb wel een naaimachine, maar die wil niet meer voor - en achteruit, dus daar begin ik niet veel mee.
Gelukkig was daar Ewa die mij aanbood om voor mij aan de slag te gaan.
Ze gaf aan het een bijzondere vraag te vinden en wilde het daarom graag voor mij doen.
Ik heb een stuk van de bekleding geknipt en naar haar opgestuurd en toen begon het wachten.
Ondertussen kreeg ik de vraag of ze de namen en geboortedata van mijn kinderen mocht weten, die wilde ze er graag in verwerken, dus maar doorgegeven.
Enne........tot mijn grote blijdschap hoorde ik net een flinke plof op de deurmat, ben snel naar de brievenbus gelopen en ja hoor, daar lag een grote envelop, speciaal voor mij.
Tot mijn grote vreugde, had ze niet 1, maar zelfs 2 projecttasjes uit de stof kunnen maken.
Ik was een beetje geroerd door zoiets moois en liefs.
Ik ga ze zeker gebruiken, ze komen prima van pas.

Een sok voor mezelf

En ja hoor, daar rolde zojuist weer een sok van de naald. Dit keer een sok voor mijzelf. Eigenlijk was hij al eerder af, maar ik was niet tevreden over de teen, die had overigens weer losgelaten, hij zat niet lekker en om de ellende compleet te maken, de sok was te klein.
Na veel getwijfel heb ik gisteren het draadje van de teen voorzichtig losgepeuterd en heb de teen helemaal uitgehaald. Daarna volgde het voorzichtig weer op de pennetjes zetten van de steken en breien tot de gewenste lengte. He, he, dat was gelukt. Toen de teen gebreid zoals ik die wel lekker vind, de teen van het basispatroon van Wolhalla. En tja......wilde vanmiddag de sok afwerken, en wat denk je?
Glipten de steken van de naalden, grrrr.
Je snapt dat het huilen mij nader stond dan het lachen. Het heeft al met al ruim 2 uur geduurd voordat ik het probleem opgelost had en de sok echt af was. Pfff, wat een zware bevalling.
Vanavond ga ik snel een begin maken met de 2e sok om het stel compleet te maken. Heb een heerlijk weekendje in België voor de boeg, onderweg in de auto ook heel wat tijd om te breien, dus als het meezit schiet ik lekker op.
De "memorysock" en de "droomsokkies" zijn even in de wacht gezet, ik wil eerst dit paar voor mezelf af hebben. Eén paar warme sokken van eigen hand met die kou is echt te weinig.


P.s. Denk je nog even aan mijn P.I.F.?
In mijn blog van 31 oktober schreef ik er al over.
Ik heb de sluitingsdatum voor reageren verlengd, je kunt nog reageren t/m zondag 14 nov. a.s.
Op maandag 15 november zal ik dan 3 winnaars trekken.

Over een stekelig uitje.

Ja hoor, eerder al schreef ik een blog over stekelige post n.a.v. cactusstekjes die ik per post had gekregen, en nu dan een blog over een stekelig uitje.
Afgelopen zondag, 31 okt., zijn vriendlief, dochter en ik naar de cactusoase in Ruurlo geweest.
Ja, de naam zegt het al, allemaal cactussen, heel veel en heel mooi. Je kijkt echt je ogen uit als je daar rondloopt.
Voor de kinderen hebben ze een speurtocht door de hele oase, ze moeten onderweg letters verzamelen en als je de letters in de juiste volgorde zet, krijg je een zin en als je die gevonden hebt mag je een cactus uitzoeken om mee naar huis te nemen.
Behalve cactussen zijn er ook nog prachtige tropische vogels te zien, konijnen en ook nog eens allerlei oude werktuigen, veel uit de landbouw. Maar ook oude wasmachines en een wringer heb ik er gezien.
Voor vriendlief was het helemaal leuk toen hij een oude broedmachine ontdekte!
Hij werkt nl. bij een bedrijf dat broedmachines maakt die de hele wereld overgaan, en dat zijn joekels van apparaten, van minimaal 100.000 eieren tot in de miljoenen. Dus dit was even heel leuk om een voorloper te zien!

P.I.F.

Gisteren een flinke "plof" op de deurmat, en wat denk je?
Behalve een brief van de muziekschool over het uitvallen van een pianoles voor mijn dochter, een grote wat dikke envelop speciaal voor mij van Karin. Karin hield enige tijd geleden via haar blog: http://karinaandehaak.blogspot.com een P.I.F. Ik was daarop ingegaan, liet een reactie achter en het wachten op een eventuele reactie van haar begon.
En? Tot mijn grote blijdschap en verrassing kreeg ik een mailtje van Karin, dat ik één van de 3 gelukkige winnaars was, alleen liet het cadeautje van haar kant nog even wachten, maar ik zou het zeker wel krijgen! Nu ja, dat mocht de pret niet drukken, ik had immers wat "gewonnen". En juist, gisteren kwam dus de envelop met inhoud. En wat ben ik verwend: een door Karin gehaakte onderzetter in verschillende tinten blauw met wit (haken is haar passie, maar dat zegt de titel van haar blog ook al), een stel pannenlappen van de winkel X (?), tenminste, ik meen ze daarvan te herkennen en een leuke kaart. Aan de onderzetter zat ook nog een mooi labeltje, dat op zich ook al de moeite van het bewaren waard is.
Ik ben er heel erg blij mee, zowel de onderzetter als de pannenlappen heb ik al gebruikt.

Nu is het mijn beurt voor een P.I.F.
Als je mee wilt doen, en dus een kans maken op een cadeautje van mijn kant, laat dan een reactie achter en vertel mij waar jij vrolijk van wordt.
Reageren kan tot en met 11 november, dan trek ik op 12 november 3 winnaars.

Voor meer info over P.I.F. kun je kijken op de volgende sites:
www.payitforwardday.com ;
www.doorgeven.nl ;
www.stichtingpayitforward.nl .

Droom-breien voor Roemenië

Een aantal dames van Ravelry was op het idee gekomen om na een grote opruimronde bij één van de dames thuis een samen-brei dag te houden, waarbij men samen ging breien voor kinderen in Roemenië. De eerste dag was afgelopen vrijdag 22 oktober. Door allerlei omstandigheden kon ik er helaas niet bijzijn, maar ik wilde wel thuis gaan breien. Afgesproken werd, dat ik op vrijdag opgebeld zou worden om te horen hoe het mij verging en om te horen hoe de dag bij de gastvrouw thuis ging.
En omdat ik vorige week dinsdag al heel veel zin had om te beginnen, heb ik toen een kindersokje maat 26/27 opgezet in een heerlijke meisjeskleur.
Helaas ben ik vrijdag niet echt aan breien toegekomen, waardoor ik ook nog niet zo ver ben gekomen, de stand van zaken is nu, dat ik net bezig ben met de hiel van de 1e sok. Maar, we gaan vrolijk door en komen de komende week (weken) een stuk verder.
Hierbij het resultaat van mijn "droomsokkie"nr. 1 tot nu toe.

Stekelige post? Ja, je leest het goed!

Net op de dag dat ik me absoluut niet lekker voel, ik ben heus ziek geworden gisteravond, heb de griep te pakken zei de dokter, kreeg ik een wel heel leuk pakje met de post.
Zoals de titel van vandaag al aangeeft kreeg ik stekelige post.
Enige tijd geleden las ik het blog van chaos creaties, en kwam daar een blogje tegen over haar cactussen. Ze schreef dat ze stekjes had en wilde ze graag kwijt.
Ik reageerde op het blog en kreeg zowaar wat stekjes aangeboden.
En jawel, vandaag kwamen de stekjes met de post. Meteen al het leed van het ziekzijn even vergeten.
Inmiddels staan de stekjes in potjes, een aantal in de vensterbanken en ook een bakje op mijn jaartafel.

Het is niet gelukt om een foto te maken van het bakje met stekjes op de jaartafel, maar ik heb wel 3 andere foto's kunnen maken, krijg je toch een indruk van hoe het eruit ziet.

Nu is het tijd om lekker uit te zieken, en wat kun je dan beter doen dan breien aan een prachtig stel sokken?

Liefs,
Anna Martijne

Even een update van de "Memory-socks"

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, ben ik begonnen aan een bijzondere opdracht.
Ik mag een paar bollen prachtige bollen sokkenwol omtoveren tot heerlijk warme sokken voor een hyves-vriendin.
Het leek mij leuk om hier even een foto te laten zien van het resultaat tot nu toe, het is de eerste sok en ik moet zeggen, ik schiet al lekker op.
Ik moet haar vandaag even een berichtje sturen met de vraag hoe lang maar moeder altijd het beenstuk breide, dan weet ik hoe ver ik nog maat gaan tot aan de hiel. Zelf vind ik 15 cm. na de boord een mooie lengte, maar ja, misschien wil zij korter of juist langer....

Over een bijzondere opdracht

Een aantal weken geleden kreeg ik op Hyves de vraag van één van mijn hyvesvriendinnen of ik bereid ben om sokken voor haar te breien. Het zijn niet zomaar sokken die ze gebreid wil hebben, maar sokken van wol die haar moeder had gekocht om sokken te breien. Helaas is haar moeder vorig najaar overleden, de wol lag onaangeroerd op zolder.
Mijn hyvesvriendin kan het niet over haar hart verkrijgen om de wol weg te gooien en heeft aan mij gevraagd of ik er sokken van wil breien. Als zij de sokken dan aan heeft, heeft ze voor haar gevoel toch haar moeder een beetje in de buurt.
Natuurlijk voel ik mij zeer vereerd met deze vraag en ik doe het dan ook maar wat graag.
Ik ga zelfs zo ver, dat ik de andere WIP-jes ( Work In Progress) in de wacht zet, speciaal voor deze opdracht.
Op de foto staan de bollen wol die ik mag omtoveren tot 4 paar heerlijk warme sokken.

Eerste begin herfsttafereel

Tja, met dit druilerige weer van vandaag kun je er gewoon niet aan ontkomen, het maken van een herfsttafel ofwel een herfsttafereeltje.
Ik kreeg er opeens zin in om het beetje moois dat ik ooit zelf maakte neer te zetten, er de paar kastanjes bij te leggen die ik afgelopen zaterdag vond. En zie, het ziet er al weer heel gezellig uit.
Ik wil er nog graag een paar dingetjes bij gaan maken, in ieder geval een pompoentje en een zwart poesje voor bij het heksje, en verder zie ik nog wel. Ik ga het ook drukker krijgen, omdat ik per 5 okt. a.s. aan het werk ga, dus moet ik dan de dingen gaan plannen. En als ik ergens geen ster in ben, dan is het juist dat plannen wel. Maar ja, ook dat gaat weer goed komen, daar heb ik alle vertrouwen in, het zal alleen zijn tijd nodig hebben.

Een bezoekje aan de kringloopwinkel

Zo af en toe vind ik het heerlijk om een bezoekje te brengen aan de kringloopwinkel. Het komt dan maar zelden voor dat ik iets tegenkom dat ik graag wil hebben en dan ook koop.
Maar vandaag was het anders.
Ik was de hele winkel al doorgelopen en tot de conclusie gekomen dat ik niets zou kopen, gewoon omdat ik niks leuks zag. Totdat....ik vlakbij de kassa nog een blik wierp in een bakje met vanalles voor 1 euro. En wat zag ik daar, een suikerschepje. Nee hoor, ik heb het helemaal niet nodig, we hebben er wel een paar, maar deze trok toch mijn aandacht, ondanks dat het er vies en zwart uitzag. Maar ik had sterkt het idee, dat als ik het op zou poetsen met zilverpoets, het er heel mooi uit zou komen te zien. Dus toch maar het suikerschepje gekocht.
Thuisgekomen maar direct het suikerschepje schoongemaakt, de zilverpoets gepakt en aan het poetsen gegaan, en wat denk je?
Ach, kijk zelf maar, en misschien vallen de verschillen in de foto's je wel op.
Ik denk, dat het een verzilverd suikerschepje is....

Kind zonder woorden : Syndroom Landau-Kleffner

Je zoon zien veranderen in een wilde en onbereikbare jongen, het overkwam de Duitse Manuela Kuffner. Haar onlangs uitgekomen boek 'Mowgli' , trof Linda Willemse, wiens zoon ook aan het zeldzame syndroom Landau-Kleffner lijdt, een vorm van kinderepilepsie waarbij verlies van spraak en taalbegrip optreedt. Sinds die diagnose is gesteld, kent Linda geen moment rust meer. "Ik ben zijn tolk, tussen hem en de wereld."
Linda had al snel het gevoel dat er iets niet klopte met haar zoon Daan, toch werd pas maart vorig jaar het Landau-Kleffner syndroom geconstateerd. "Tijdens de zwangerschap vond ik dat Daan in de buik al raar bewoog. Maar het was mijn eerste zwangerschap en de dokter keek me raar aan, hoe kon ik dat nou weten? Daan was nog maar een paar dagen oud, toen hij buiten bewustzijn raakte en we dachten dat we hem kwijtraakten. Hij is onderzocht, maar daar is niets uitgekomen. Op anderhalfjarige leeftijd maakte Daan nog geen aanstalten om te praten en trokken we aan de bel. Dat werd al gauw afgedaan met 'je bent een ongeruste ouder', maar mijn moedergevoel zei: er is iets niet goed. Er moest iets gebeuren, dus hebben we hem op logopedie gedaan. Op vakantie in Zwitserland, Daan was toen 5,5 jaar, begon ik me vreselijk zorgen te maken. Misschien heeft hij een hersentumor, dacht ik. Hij vroeg naar de betekenis van gewone huis-tuin-en-keukenwoorden. Hij ging staren en was in zichzelf gekeerd. Toen hij niet reageerde op het geluid van een helikopter die overvloog, kreeg ik echt de rillingen. Er was iets helemaal niet goed." "Eenmaal thuis ben ik gelijk gaan 'googelen' op kind en afasie. Ik kwam uit op Landau-Kleffner en het zweet brak me uit. Dit was het.
De artsen wilden eerst een hersentumor uitsluiten, van Landau-Kleffner hadden ze nog nooit gehoord. Na driekwart jaar werden we uiteindelijk doorverwezen naar Epilepsiecentrum SEIN in Zwolle. De uitslag van de slaap-EEG die moest uitwijzen of Daan Landau-Kleffner had of niet, kwam toch als een klap. Ik kon mijn tranen niet voor me houden.
Naar Daan toe zijn we altijd heel open geweest. Gevoelens die met hem samenhangen, hoeven ook niet voor hem verborgen te zijn. Al voordat de diagnose was gesteld hebben we hem uitgelegd: 'In jouw hoofd zit storm. Alle woorden zitten in vakjes, maar een bezem probeert die woorden eruit te vegen. Daarom moeten we zo veel mogelijk woorden erin stoppen.' Dat was heel duidelijk voor hem. Van jongs af aan is hij erg gemotiveerd om te leren. Hij heeft hoogbegaafde trekjes en dat is zijn redding, hij compenseert enorm."
Na een niet te voorziene epileptische aanval met enorm veel hersenschade, is de zevenjarige Daan weer op hetzelfde niveau als zijn klas. Hij heeft leerplichtontheffing en krijgt iedere ochtend thuisonderwijs. "Dat is uniek in Nederland", benadrukt Linda. "Het kostte heel wat moeite om dat voor elkaar te krijgen, maar in de groep pakt hij niets op, je moet echt één-op-één dingen voor hem uitbeelden en tekenen. Drie keer in de week is hij anderhalf uur in zijn klas, voor de creatieve vakken. Natuurlijk willen wij ook het liefst dat hij fulltime naar school gaat, maar als hij anderhalf uur naar school is geweest, begint het drama al op weg naar huis. Vaak is hij zo moe, dan kan hij alleen maar op de grond liggen gillen. Zelfs zijn jas uittrekken is hem dan te veel."
Het boek van Manuela Kuffner heeft Linda kracht gegeven. "Het is moeilijk om alles wat iedereen denkt van je af te laten glijden. Er zijn zo veel pijnlijke momenten geweest, waarbij ik de mensen zag denken 'wat een onopgevoed kind'. Door 'Mowgli' weet ik dat er in ieder geval één iemand op aarde is die het begrijpt. En mijn man en ik genieten van de kleine dingen, daar worden we steeds meer een held in. Laatst hoorde ik tijdens het ontbijt de klok wel vier seconden lang tikken. Het was helemaal stil, geen gegil. Wauw".

Bron: Telegraaf Vrouw van maandag 20 sept. 2010.

Bovenstaand stuk is het verhaal van mijn zusje en haar gezin. Om privacyredenen zijn de namen in dit artikel veranderd.

Yesss, ze zijn af!

Heet van de naald:

Mijn eerste paar sokken dat ik voor mijzelf heb gebreid is zojuist van de naald gerold.
De afwerking had nog even wat voeten in de aarde, ik vind dat het moeilijkste aan het hele gebeuren van het sokken breien.
Dat is dan ook meteen de reden denk ik, waarom ik het nu ook meteen andersom wil leren, nl. sokken van teen tot boord. Dat boek heb ik nu te leen van de bibliotheek en inmiddels ook al voor mijzelf besteld bij de boekhandel. Als je het breien van sokken op die manier helemaal doorhebt, is dat denk ik toch prettiger breien dan. Maar goed, de ervaring zal het uiteindelijk leren.
Hoe dan ook, ik zit lekker te genieten van warme voeten met vrolijke sokken eraan.

Bijna af....

En ja, eindelijk maar dan toch, na veel gezucht, gesteun en geploeter is dan bijna mijn eigen eerste paar sokken af...
Nog een paar toeren te gaan, dan de teen nog en het afhechten en ik kan ze lekker aan. Vooral 's avonds zal ik ze veel aan hebben, dan heb ik heel snel de neiging tot koude voeten.
Maar, dat zal al snel tot het verleden behoren.
Ik denk, dat er al snel meerder zullen volgen, maar dan wil ik ze in het vervolg "andersom" gaan breien, dus van teen tot boord.
Maar.....voordat ik aan een nieuw stel voor mezelf mag beginnen, eerst andere stelletjes afmaken, er staat er 1 op de pennen voor mijn vriend, grijs gemeleerd maat 46, zucht. En voor dochterlief moet ook de 2e sok gebreid worden, met 1 enkele sok begin je niet veel. Maar ja, hoe meer je het gaat doen, des te sneller gaat het.
Nu alvast een foto van het resultaat, en als de sok helemaal klaar is, komt er weer een blogje met foto uiteraard.

Eens wat anders dan breien of haken

Zoals de naam van mijn blog al aangeeft, ben ik een creatieve duizendpoot.
Tot nog toe had ik het alleen nog maar over breien en haken, maar ook andere creatieve hobby's houd ik erop na. Soms denk ik wel eens bij mezelf, dat het toch wel lastig is om zoveel dingen te kunnen en dan ook nog eens leuk te vinden. Alhoewel.....je kunt dan natuurlijk ook wat meer afwisselen, vooral handig als een bepaalde techniek je gaat vervelen.
Zo vind ik het ook leuk om met wolvilt bezig te zijn. Ik maak dan creaties voor op de seizoenstafel.
Door omstandigheden waar ik het niet over wil hebben, heb ik die hobby lange tijd laten liggen, maar sinds kort toch weer opgepakt, want het begon toch weer te kriebelen.
Op dit moment ben ik tussen mijn breiprojectjes en haakwerkjes door een halloweenslinger aan het maken van atelier septemberspring. Als ik wat gemaakt heb daarvan, zal ik foto's maken en laten zien.
Voor dit moment zet ik hier een foto neer van de seizoenstafel zoals die er vorig jaar uitzag, zo rond de sinterklaastijd.
Het schilderijtje van zwarte piet én de adventskalender zijn werkjes van mijn dochter Eline.

Verrassing!

Vandaag ben ik een dagje naar mijn vriendin geweest om gezellig samen te freubelen met wolvilt, één van mijn andere hobbies. Als daar resultaten van te zien zijn, zal ik ze hier showen. En ja, wat heb je nodig als je veel met wolvilt werkt? Juist ja, spelden. En dan is een speldenkussentje wel makkelijk om te hebben. Laat ik nu toevallig een patroon zijn tegengekomen van een speldenkussen in de vorm van een bloem, een gehaakte wel te verstaan. Dus 2 kleurtjes katoen bij elkaar gezocht, een bijpassende haaknaald en haken maar. Het resultaat is een gezellig bloempje geworden waar je wat spelden in kunt prikken.
Bij thuiskomst vond ik een dikke envelop op de deurmat. Die envelop had een lange reis gemaakt van Limburg naar Gelderland en kwam van een kennisje van Ravelry. In die envelop zaten 2 bolletjes sokkenwol die ze in Oostenrijk had gekocht, 2 zakjes cappuccino, jammie, en een lief kaartje. Zomaar, wat is dat toch lief......

Leuk en snel verjaarspresentje

Afgelopen maandag was mijn op één na oudste zus jarig, en morgenmiddag viert zij haar verjaardag. Ik kon maar niet bedenken wat ik haar zou geven.
De laatste jaren krijg ik van haar voor mijn verjaardag altijd iets lekkers om mezelf mee te verzorgen, meestal van Weleda. Maar ja, met een krappe beurs, kun je je zoiets niet permitteren om cadeau te geven. Een alternatief was gelukkig snel bedacht.
In de kast had ik nog een paar stukken lavendelzeep liggen en in mijn box met katoentjes had ik verschillende mooie bolletjes liggen, dus....ging ik aan de haak om een zeepnetje te haken.
Het is heel simpel en het resultaat is heel gezellig.
En zeg nu zelf, lavendel ruikt toch heerlijk? Mij doet het altijd denken aan de zomer en in gedachten zie ik mooie velden vol met lavendel voor me.

Snel iets lekker warms gebreid

Eergisteren, maandag 30 aug., kocht ik bij de Lidl een pakje met daarin 3 bolletjes groen/blauw noppengaren van 50 gr. per bolletje, 100 % acryl. Op de wikkel staat breinaald nr.8, maar bij gebrek daaraan, nam ik nr. 7. Ik ben lekker aan het breien geslagen, en na in totaal zo'n 3-4 uurtjes, verdeeld over maandagavond en de dinsdag overdag en 's avonds nog een beetje, was mijn sjaal af.
Hij is lekker zacht en lekker warm.
De afmetingen van de sjaal zijn ong. 20cm x 168 cm.
Ik heb in ieder geval een leuke sjaal voor de winter voor zeer weinig geld.

Over nachtelijke onrust in de tuin

Vannacht rond 3.30 uur werd ik gewekt doordat ik naar het toilet moest en door herrie van buiten. Op het eerste gehoor, ik sliep nog half, leek het net of er een paard door de straat liep, ik meende duidelijk het geklipklap van paardenhoeven te horen. Ik dacht nog bij mezelf, wie gaat er midden in de nacht met een paard op stap. Af en toe hoorde ik het, dan was het weer even stil en kwam het geluid weer terug. Allerlei scenario's spookten door mijn hoofd, tot een bom onder een auto aan toe. Nadat ik naar het toilet was geweest, ben ik toch maar even naar beneden gegaan om de zaklamp te halen om daarmee wat beter in de tuin te kunnen kijken. Ik was er inmiddels van overtuigd dat de herrie uit de voortuin kwam. Ik keek naar buiten en zag een rozenstruikje wat heen en weer schudden, maar het woei niet. Met de zaklamp die helft van de tuin eens goed beschenen en wat zag ik tot mijn grote verbazing/schrik? Daar zat heerlijk te scharrelen tussen de blaadjes een egel. Ja, die hield mij dus wakker! Helaas ben ik daarna niet echt meer in slaap gevallen tot ongeveer een half uur voor de wekker afging.
De foto is niet van de egel uit mijn tuin, die heb ik "geleend" van het internet.
Straks zal een schoteltje water neerzetten op de plek waar ik de egel heb gezien, melk mag je ze absoluut niet geven las ik al op de site van de egelopvang Abcoude. De egels kunnen niet tegen de lactose die in de melk zit, daar raken ze enorm van aan de diaree, waardoor ze uitdrogen en uiteindelijk zullen sterven.
Als ik straks boodschappen ga doen, koop ik misschien ook wat kattenvoer, daar schijnen ze ook dol op te zijn.

Iets heel anders, maar je krijgt het er wel koud van en verlangt naar warme, wolle sokken!

Dit keer een kort blogje, dat niet over mijn creativiteit gaat, maar over de actualiteit van het weer en de toestand in de straat.
De hele dag is het al aan het regenen, met als gevolg dat ik vandaag al meerdere malen de wc, het fonteintje beneden en de gootsteen heb horen borrelen. De riolering heeft heel veel moeite om al dat water te verwerken. En stinken dat het dan doet, bah!
Maar ja, wat krijg je dan?
Dan willen kinderen, groot en klein, met regenjas, regenlaarsen, paraplu op toch naar buiten, om in die ondergelopen straat te gaan banjeren, en toch het liefst even stampen in de plassen!
En ik kon het niet laten om dit op de foto te zetten, je ziet zoiets natuurlijk ook niet dagelijks.
Van al die regen krijg ik het vanzelf wat kouder en dus verlang naar mijn eigen gebreide warme wollen sokken. Ben vandaag ook alweer lekker aan het breien geweest, daar was het tenslotte wel het weer voor!

Weer aan het werk en de brei....

Na ruim 5 jaar thuis te hebben gezeten en inmiddels 4 jaar op de wachtlijst van de SW, ben ik eindelijk aan de beurt om zeer binnenkort weer aan het werk te gaan. Sinds halverwege maart ongeveer doe ik al 1 ochtend in de week vrijwilligerswerk bij de kinderopvang hier in het ziekenhuis. Dat is leuk om te doen, maar om dat jaren vol te houden, nee dank je wel.
Blij verrast was ik dan ook, toen ik vorige week te horen kreeg dat ik op gesprek moest komen bij het SW-bedrijf om door te spreken waar of ik aan het werk zou willen. Een 3-tal opties hebben we doorgesproken, waarvan er 1 is die het zeer waarschijnlijk niet gaat worden. Het verpleeghuis wilde al snel met mij in gesprek, gisteren (ma. 23-8) ben ik er geweest en ik werd er blij van. Een hele goede optie om in mijn achterhoofd te hebben. Ook bij de school van mijn dochter, een school voor speciaal onderwijs, heb ik laten vallen dat ik daar wel werkervaring op wil doen. Inmiddels is mijn cv doorgemaild, maar tot op dit moment heb ik nog niks gehoord.
Omdat ik de opvoeding van mijn dochter alleen moet doen, zitten er wel een paar kleine struikelpuntjes aan, die heb ik gisteren al wel aangegeven bij het gesprek in het verpleeghuis. Zo wil ik eigenlijk graag thuis zijn in de schoolvakanties, gewone opvang is voor haar bijna niet haalbaar, en bovendien, de reguliere opvang neemt denk ik geen kinderen van 12 jaar aan....En ook moet ik thuis zijn op het moment dat zij thuis komt uit school, ze kan niet alleen thuis zijn. Ik heb wel het gevoel, dat dat goed gaat komen. Als ik bij haar op school aan het werk mag, wordt dat wat makkelijker. Heerlijk, een luxe probleem dus.

Eindelijk ben ik dan begonnen met een 2e sok te breien bij mijn allereerste sok, het werd ook wel hoog tijd. Nu begin ik 's avonds regelmatig ijskoude voeten te krijgen, en dan is het toch wel heel erg lekker dat ik een paar zelf gebreide sokken aan kan trekken. De tweede sok die ik aan het breien bent, hoort bij de sok op de foto.

Ambachtendag bij Erve Kots in Lievelde

Op dinsdag 10 aug. jl. was er een ambachtendag bij Erve Kots in Lievelde. Eerder dit jaar waren mijn vriend, mijn dochter en ik al eens eerder bij Erve Kots en we wilden zeker terug, dus dit was een leuke gelegenheid om daar weer eens te kijken. Het weer werkte ook enorm mee, iets dat bij zo'n evenement dat in de buitenlucht wordt gehouden altijd fijn is.
Via Ravelry hoorde ik dat er een dame uit de buurt zou komen, ze zat er te spinnen.
En ja hoor, ze was niet zo moeilijk te vinden, er zat maar één dame te spinnen, dus dat moest ze zijn. Leuk, om op die manier eens iemand tegen te komen die je alleen maar een beetje "kent" via zo'n site. Ze zat daar met een prachtig spinnewiel van Louet, van dat merk heb ik zelf ook een spinnewiel staan. Zij had een nieuw exemplaar met dubbele pedalen, en een ander leuk iets is dat hij in te klappen is, dus daardoor makkelijk mee te nemen. Hij is dan ook een stuk kleiner dan mijn eigen spinnewiel. We raakten aan de praat, ze vroeg me o.a. of ik kan spinnen en toen vertelde ik haar dat ik zelf ook een spinnewiel heb staan, dat helaas wat kapot is. Tja, en zo kwam ik erachter dat in Lochem de fabriek staat van Louet, ik helemaal blij. Mijn probleempje met het spinnewiel is makkelijk op te lossen, dus ik ga er zeer binnenkort naartoe, heb nl. enorm veel zin gekregen om zelf ook weer eens te gaan spinnen. Ook wist ze mij te vertellen, dat als ik mijn spinnewiel meeneem, hij ook grondig wordt nagekeken en dan kan ik er weer jaren tegenaan.